Viersprong

In een viersprong, vele wegen naar mijn ziel

Ik kan je nog niet vertellen voor welke ik viel

Mijn vingers bewegen vloeiend mee op de klanken

Ik durf niet, ik sta niet graag op de planken

Wanneer dan het licht op mij schijnen zal

Weet ik dat ik op weg ben, en breekt dan mijn val

Volg ik mijn hart, kom ik op meerdere paden terecht.

En dan komt de vraag “Wie is Nic nu echt?”

Ik kan veel, maar waar ligt nu werkelijk mijn talent?

Ik dwarrel overal doorheen, maar is er iemand die mij echt kent?

Muziek is mijn grootste bron qua inspiratie

Ik adem het in, ik voel me sterk bij iedere inhalatie.

Ik voel dat ik mezelf aan het bloot geven ben aan ieder ander

Dat ik mezelf blijf verrassen, omdat ik met de dag verander

Ik voel dat ik tot diep gestreken heb om mezelf te kunnen zijn

Ik kan zeggen nu, hier vond ik mijn levenslijn.

©Nic  

Samen het pad in gegaan

Samen het pad in gegaan

Samen vallen, samen opstaan

Samen lachen, samen schuilen

Elkaar een schouder gegeven om te huilen

Eenzaam, verlaten, gekwetst

Iemand verloren, een schuldgevoel

Voor jezelf op de vlucht, op de loop

Dan ineens vind je een sprankje hoop

Even afgebroken, en weer opgebouwd

Zoveel liefde, en zo vertrouwd

De warmte, het gelach

De nacht veranderde in de dag

Zo helder als de dag is, zo duister is de nacht

Weet dat niet alleen toen, maar ook nu iemand naar je lacht.

© Nic

Ik hoorde je gillen

Dit stukje heb ik geschreven over mijn jongste zoontje Jason van 4 jaar oud. Hij heeft klassieke Autisme, en zijn leventje en dus ook de onze is niet geheel vlekkenloos verlopen. Ik heb mijn diepste gevoelens erin gelegd. Jason is een geweldig ventje, een heerlijk vrolijk ventje. 
Toen de zoektocht begon was het heftig, maar nu is het draagbaar. 
The past 3 years were the heaviest, but now we can handle it. 


Ik hoorde je gillen
Je keek even heel intens
Jouw ogen doordrongen
Ik wist dat jij anders zou willen

Je nam me mee op wereldreis
Waar de regenbogen schenen
Waarin de dansende indianen hun intrede deden
En de regendruppels als sneeuw voor de zon verdwenen

In jouw eigen wereld waar alles mooi in bloei stond.
In die wereld voelde jij je veilig
Je vond de harde wereld daarbuiten maar niets.
Je bleef liever zitten op de grond.

Je sloeg je armpjes om mij heen
Je wist je geen raad met jezelf
Alles was zo groot en eng
Je voelde je alleen

Je wist het niet meer
Jouw tranen, werden mijn tranen
Geen grenzen, een strijd
Elke dag wachtend, steeds maar weer

Het was de onmacht
Ik kon niet aanzien hoe je jezelf pijnigde
Je schreeuwde van binnen om hulp
Je houd vol, dat is jouw kracht

De jaren vervlogen
De jaren verstreken
Waarin jij diepe dalen hebt gekend
Hoe ontzettend jij bent gegroeid
En wij met jou mee bewogen.

© Nic

Vriendschap

Wanneer een vriendschap een "ECHTE" vriendschap is, zal deze worden gekoesterd.

Wanneer een vriendschap een "ECHTE" vriendschap is, zullen de woorden van een ander hen niet deren.

Wanneer een vriendschap een "ECHTE" vriendschap is, zullen zij samen de stormen trotseren.

Wanneer een vriendschap een "ECHTE" vriendschap is, zouden zij elkaar accepteren zoals zij zijn

Wanneer een vriendschap een "ECHTE" vriendschap is, onstaat er tussen die mensen, een prachtige lijn.

Wanneer een vriendschap een "ECHTE" vriendschap is, zullen zij elkaar laten weten waar zij voor staan.

Wanneer een vriendschap een "ECHTE" vriendschap is, zouden zij elkaar zeggen "Ik laat je nooit meer gaan"


©Nic