Dat lucht op

Soms, soms wil ik gewoon een stuk schrijven/ typen met daarin mijn gedachten en hoe ik de dingen zie. Vervolgens wil ik het ook delen met anderen. Sommige zeggen “Jij bent ook open” of “Jij bent TE open” Ik ben een open persoon, maar ik ben mezelf steeds meer aan het sluiten de laatste tijd. Ik laat ook niet zomaar meer het achterste van mijn tong zien.

Soms is dat vrij irritant omdat ik toch wil delen, maar toch ook niet gekwetst wil worden op welke vlakken dan ook. Te maken met “denken” en “voelen”.

De laatste tijd veel sterker geworden op mentaal vlak, eindelijk een beetje stevig in de grond geworteld. Vooral als het om mijn kinderen gaat ben ik net een leeuwin die voor haar kroost op komt. Ik kan dan een omslag maken van 180 graden. Ik ben echter wel een stuk onzekerder geworden als het op mezelf aankomt. Vooral over mijn uiterlijk. Ik ben vaak op zoek naar bevestiging. Alsof ik alle verloren jaren nu aan het inhalen ben, althans, zo voelt het voor mij.

Vroeger werd ik enorm gepest wat mijn uiterlijk betreft en werd ik 20x op een dag als het niet meer was uitgescholden voor “lelijkerd” en werd ik daarbij gezellig in mijn buik geschopt of werd ik letterlijk onderuit gehaald. Jarenlang cijferde ik mezelf weg, was ik opstandig en zette ik mezelf van veel dingen af. Zelfs op de middelbare school was ik het doelwit van pesterijen.

Ik kon daardoor mijn school niet afmaken. Later verder studeren vond ik eng, bang om weer het doelwit te worden, en nog steeds achtervolgd mij dat. Ik heb mezelf daarin nooit kunnen ontplooien. Ik wilde heel veel, maar ik vond het eng.

Al deze dingen ben ik nu pas op mijn 28^e aan het verwerken. Ik kan nu op deze leeftijd nog vrij hels reageren wanneer ik iets lees, hoor of zie wat met pesten te maken heeft, sowieso onrecht in zijn algemeenheid. Je ziet bij veel mensen, mezelf dat je zoiets jarenlang met je mee kan dragen. Het vergeten doe je het nooit, maar een plekje geven wel. Daar ben ik nu eindelijk mee begonnen. En wat ik ben ik blij dat er steeds meer aandacht komt voor het pesten, dat er een einde aan moet komen. Wat ik jammer vind, is dat er pas echt veel aandacht komt wanneer het voor sommige al te laat is. Zij geen uitweg meer zagen en niet anders meer konden dan zichzelf van het leven te beroven.

Beter te laat dan nooit, maar dit moet voorkomen worden!

En nu, begin ik eindelijk na flink wat geworstel op te bloeien.

Wat ik wil weet ik nog steeds niet, maar langzaam aan komt daar steeds meer plek voor in mijn hoofd. Dat ik elke dag vol overgave wil leven en ook mezelf accepteer voor de volle 100%. Ik kom er wel, alleen ben ik diegene die geen 1 jaar nodig heeft, maar ik had er ruim 10 jaar voor nodig. Langzaam leer ik mijn kwaliteiten te ontdekken, en langzaam leer ik ook wat ik ermee moet doen. Wat ermee te doen, dat was altijd een issue.

Met een mespuntje geluk en wat snufjes zelfvertrouwen komt dat echt wel goed.

 Liefs, Nic

Ik sta rechtop, ik draai mijn rug. 

Ik kijk vooruit en kijk niet terug. Wil je me raken, wil je pijn doen? 

Ik ben een sterke vrouw, niet het meisje van toen. 

Ik spreek de taal van mijn hart, en ik spreek mijn verhaal. 

Ik ken alle stormen, ik doorstond ze allemaal.