~~                  Which path to follow                  ~~

In mijn vorige blog schreef ik dat ik na zoveel jaar nog steeds niet weet welke kant ik op moet met mijn leven. De diepe dalen zijn verleden tijd, nu ga ik langzaam omhoog klimmen, maar hoe ga ik voor mezelf mijn wereld en die daarbuiten verder verkennen?

Ik wilde mezelf ook niet eindeloos gaan bewijzen, want dat deed ik mijn hele leven al.

Ik ben een typisch geval die zo nu en dan een duwtje in de rug nodig heeft.

De kleuren grijs, wit & zwart werd ik zat, ik wil meer kleur in mijn leven.

Ik heb mijn kleurenpalet, maar waar is mijn doek gebleven?

Ik heb meerdere dingen waar ik goed in ben, en in sommige blink ik meer uit. Op het moment dat mij mogelijkheden worden geboden om het aan mijn medemens te tonen, trek/ trok ik mij terug. Die onzekerheid die dan de kop opsteekt.

Als ik al mijn ideeën & beelden in beeld kon vertalen, of op welke manier dan ook kon uitwerken, dan zou Gouda bijv in zijn geheel een mega versie van de “Droomvlucht” zijn.

Als ik al mijn beelden, gedachtes op papier zou brengen, zou Tim Burton er misschien iets aan hebben.  Op de een of andere manier worden al mijn ideeën geblokkeerd. Vaak had ik ook het gevoel dat er onvoldoende in mij werd geloofd, en nog steeds af en toe.

Misschien is dit waarom mensen mij mysterieus noemen. Enerzijds leuk om te horen, maar anderzijds baal ik er wel eens van. Ik zou die vage stukken ook wat meer verhelderd willen zien.

Ik heb ook mijn paranormale kant, en ik weet dat ik deze niet kan ontkennen.

Ik heb hierin ontdekt dat ik geen zalenmens ben, maar een 1 op 1 persoon. Ik heb ooit geprobeerd om voor een zaaltje te staan, maar ik sloeg finaal dicht. Niet omdat ik het niet kon, maar puur die onzekerheid. De druk dat er iets van je word verwacht en al die ogen die op dat moment op mij gericht stonden. Ik liep toen ook naar buiten en begon te hyperventileren.

Soms zijn er mensen die al sceptisch zijn voordat je überhaubt je mond open trekt, die al bij voorbaat zeggen dat ze je in twijfel trekken. En als je dan niets door krijgt, ben je in de ogen van de ander geen “medium” of ben je “nep” . Ik zal dan ook maar meteen vertellen dat als ik niets door krijg, de informatie op dat moment niet voor mij geschikt is. Soms krijg ik genoeg beelden, emoties enz door, soms mag ik het doorgeven en soms ook niet, maar met mezelf bewijzen ben ik gestopt. Geloven ze me niet, geloven ze me maar lekker niet.

1 op 1 of in een heel klein gezelschap kan ik misschien nog ver komen en kom ik het beste tot mijn recht. Ik ben ook geen spotlight type, ik schuif liever dat gordijn dicht.

Ik heb zoveel ideeën gehad over studies, cursussen & workshops.

Zoveel had ik willen doen, maar allemaal liepen ze op niets uit.

Ik kon het wel, maar ik wist niet hoe. Als je op dat pad staat en je hebt nog 20 vertakkingen waaruit je kan kiezen is dat moeilijk. Als je verder loopt en je krijgt nog eens 20 waaruit je kan kiezen dan neem ik de benen. Dat word mij dan te chaotisch.

Hoe doen jullie dit? Hoe maken jullie dit soort keuzes?

“Volg je gevoel” is niet het antwoord voor mij, want dat is voor mij te algemeen. Hoe komen jullie talenten tot uiting? Als je er meerdere hebt, hoe combineren jullie deze?